Internationaal Theater Amsterdam

Al jaren zocht Toneelgroep Amsterdam de oplossing voor een vlakke vloerzaal. Het terrein van de bestaande Stadsschouwburg bood onvoldoende ruimte. Het plan waarbij een volwaardige nieuwe zaal zou worden gerealiseerd, met als doel zowel de Melkweg als de Schouwburg uit te breiden, bleek mogelijk in een ontwerp waarbij de schouwburg een uitbreiding uitkragend over de Melkweg kreeg en de Melkweg werd verlengd op de begane grond op het perceel van de schouwburg. De onderste helft van het gebouw aan de Lijnbaansgracht is van glas en bevat een repetitiezaal, de publiekstrappen en de kassa.
Hoger kraagt het volume uit boven de Lijnbaansgracht en zijn de gevels gesloten. De gevelbekleding bestaat uit dubbele metaalplaten, waarvan de buitenste geperforeerd is, waardoor het effect van changeant-stof ontstaat.
Aan de Marnixstraat is extra ruimte toegevoegd ten behoeve van een vrachtwagenlift, kantoorruimten en productiefuncties.
Strenge randvoorwaarden hebben het ontwerp van de vlakke vloerzaal en aanverwante ruimten sterk beïnvloed. De beperkte ruimte tussen het toneel van de Stadsschouwburg en De Melkweg moest groot genoeg zijn de uitbreiding te dragen. Aan de Lijnbaansgracht is een stuk gracht in ere hersteld, terwijl aan de Marnixstraat de toegang voor de vrachtwagens werd gerealiseerd. Er bleef in de breedte 29 m over, de huidige breedte van de vlakke vloerzaal. Om het benodigde programma toch te kunnen realiseren, en de verbinding met de bestaande stadsschouwburg te kunnen maken, is de vlakke vloer hoog opgetild en zweeft boven De Melkweg.
De toneelvloer van de vlakke vloerzaal is 29 m breed, 19 m diep en 19 m hoog, exclusief rollenzolder. Aan de lange zijde sluit er een vaste tribune op aan met 550 stoelen. De eerste 4 rijen stoelen kunnen plaats maken voor een orkestbak of een uitbreiding van de vlakke vloer. Ook kan met losse tribuneopstellingen op de vlakke vloer worden gewerkt. De achterwand van het toneelhuis bestaat uit een dubbele glaswand die uitzicht biedt op de bestaande toneeltoren van de Stadsschouwburg.
De entree naar de Stadsschouwburg is nu aan de zijkant op het Leidse Plein. Bij het transformeren van het voorhuis naar Grand Café is gekozen om de klassenscheiding op te heffen, maar bouwkundig nog wel te laten zien. Door slechts twee doorbraken te maken aan weerszijden van de (1e klas) kassahal naar de 2e en 3e klasse entrees kon de hele begane grond één geheel kon worden. Een minimale ingreep in het monument, maar met groots ruimtelijk effect.